3873 - 3874 LA LEYENDA DE LA ANACAHUITA

Planta    la anacahuita es un árbol perenne conocido como arrayán u horco

              molle y puede llegar a medir 6m.  Era el símbolo de la belleza

              y de la juventud. En la antigüedad la usaban como planta ornamental

              en los templos. La leyenda dice que Fedra (hija del rey de Creta, isla                    griega, Minos y Pasífae) estaba locamente enamorada de su hijastro                    Hipólito (que era guapísimo). Él, no le hacía caso. Una vez, ella se                        arrodilló delante de él y llorando le pidió que aceptara su amor. Él, la                    rechazó y, entonces ella  se enfureció y quiso vengarse. Rasgó su ropa                  y ante su esposo, acusó a Hipólito de haber intentado violarla. Teseo                    enfurecido, obligó a su hijo Hipólito que abandonara el país, entregándo-

              le a la furia de Poseidón, quien envió un monstruo marino que espantó                  a los caballos de Hipólito. Él, fue arrastrado y resultó herido mortalmen-                te. Entonces Artemisa, reveló que Afrodita les había tendido una trampa                y padre e hijo se reconciliaron antes de que Hipólito muriese. Cuando                    Fedra se enteró de la muerte de Hipólito se suicidó ahorcándose. La                      leyenda describe a Fedra que perfore las hojas de la anacahuita por                      tristeza o para vengarse a Afrodita, porque Hipólito no se enamoró de

              ella. Esta leyenda trata de expilcar por qué sus hojas parecen perfora-
              das bajo el sol. Estos estigmas claros, en realidad, están llenos de                        aceite esencial. Fedra ha sido inmortalizada en la literatura por Eurípi-                  des, Racine, Séneca, Miguel de Unamuno, Sara Kane, Hernández Garri-

              do y Salvador Espríu entre otros. Además ha inspirado pintores, escul-

              tores, han rodado películas.

Φυτό:     η ἀνακαουΐτα, μυρτιά ἤ ὄρκο μόλλιε εἶναι ένα ἀειθαλές δένδρο πού
              μπορεῖ νά φθάση τά 6μ καί ἦτο τό σύμβολο τῆς ὀμορφιᾶς καί τῆς νεό-
              τητος. Εἰς τήν ἀρχαιότητα τήν ἐχρησιμοποιοῦσαν εἰς τούς ναούς σάν 
              διακοσμητικό φυτό.  Ο μῦθος λέει ότι, η Φαίδρα (κόρη τοῦ βασιλέως                      τῆς Κρήτης, ελληνικό νησί, τοῦ Μίνωος καί τῆς Πασιφάης) ἦτο τρελλά                    ἐρωτευμένη μέ τόν προγονό της, Ιππόλυτο ( πού ἦτο ωραιώτατος).                        Ἐκεῖνος δέν τῆς ἔδινε σημασία.Μία φορά, ἐκείνη ἐγονάτισε μπροστά του
              καί κλαίγοντας τοῦ ἐζήτησε νά δεχθῆ τὀν ἔρωτά της. Ἐκεῖνος τήν ἀπώ-
              θησε καί τότε ἐκείνη ἐθύμωσε καί ἐθέλησε νά ἐκδικηθεῖ. Ἔσκισε τά
              ροῦχα της καί ἐμπρός εἰς τόν σύζυγό της, ἐκατηγόρησε τόν Ιππόλυτο
              ότι προσεπάθησε νά τήν βιάσει. Ο Θησέας ἔξω φρενῶν, ἠνάγκασε τόν 
              Ιππόλυτο νά ἐγκατέλιπε τήν χώρα, παραδίδοντάς τον εἰς τήν μανία τοῦ
              Ποσειδῶνος, ο οποῖος ἔστειλε ένα θαλάσσιο τέρας πού εἰς τήν θέα του
              τά ἄλογα τοῦ Ιππόλυτου ἀφηνίασαν. Ἐκεῖνος ἐσύρθη καί ἐκατέληξε                        θανάσιμα πληγωμένος. Τότε η Ἄρτεμις ἀπεκάλυψε ότι, η Ἀφροδίτη                        τούς εἶχε στήσει μία παγίδα, καί τότε πατέρας καί υιός συνεφιλιώθησαν                  πρίν ἀπό τόν θάνατο τοῦ Ιππόλυτου. Όταν η Φαίδρα ἔμαθε τόν θάνατό                    του,  έκρεμάσθη. Ο μῦθος, περιγράφει τήν Φαίδρα νά τρυπᾶ τά φῦλλα
              τῆς ἀνακαουίτα ἀπό θλίψη ἤ γιά ἐκδικηθεῖ τήν Άφροδίτη, ἐπειδή δέν                        τήν ἐρωτεύθηκε ο Ιππόλυτος. Αὐτός ο μῦθος προσπαθεῖ νἀ ἐξηγήσει
              γιατί τά φῦλλα της κάτω ἀπό τόν ήλιο φαίνονται τρυπημένα. Εἰς τήν
              πραγματικότητα, αὐτά τά διαφανῆ στίγματα εἶναι γεμᾶτα αἰθέρια ἔλαια.
              Η Φαίδρα ἔχει μείνει ἀθάνατη εἰς τήν λογοτεχνία ἀπό τόν Εὐριπίδη, τόν                    Ρακίνα, τόν Σενέκα, Μιγκέλ ντε Οὐναμοῦνο, Σάρα Καίην, Ραούλ                            Ἐρνάντεθ Γκαρρίδο, μεταξύ ἄλλων.  Ἐκτός αὐτοῦ ἔχει ἐμπνεύσει ζωγρά-
              φους, γλῦπτες, ἔχουν γυρίσει ταινίες.