2533 SALMO 85;12

Salmo 85; 12 :  De la tierra brota la verdad y del cielo la justicia.
                         El ataque dirigido a la embajada de Israel y al pueblo judío,                               constituyó un atentado contra todos los hombres de bien en                             conjunto. Sin distinción de razas, de credos, todos murie-
                         ron igual. En este ataque perdieron la vida 29 personas, pero
                         lo sufrieron millones. La Plaza Embajada de Israel, busca
                         recordar todo el dolor que todos sentimos y reafirmar el
                         compromiso de nunca renunciar a la esperanza de la Paz.
                         Partimos de formas simples pero con un profundo contenido                             semántico. Dos grandes placas se abrazan y configuran,
                         en conjunto toda la Plaza. Ambas simbolizan la solidaridad
                         entre los judíos y no judíos frente a la intolerancia y la
                         incomprensión. En ambas placas, veintidós árboles repre-
                         sentan a las personas que han muerto en este lugar. Los árbo-
                         les son sinónimo de la vida; se ordenan en el predio mediante
                         una trama que tiene la particularidad de la igualdad en todos
                         los elementos constitutivos. En la trama abstracta no existe
                         la jerarquía: todos somos iguales ante la muerte. Existen tres
                         elementos verticales que poseen un grado de abstracción me-
                         nor y más directo. El más saliente de ellos es la preservación
                         del muro medianero en el estado en que quedó el edificio con
                         posterioridad a la explosión. Queremos recordar, aun para el                             más desprevenido visitante, que en este lugar existió un edifi-
                         cio que por una terrible razón ya no existe. El segundo ele-
                         mento vertical lo constituyen los muros de hormigón adosados
                         a la pared en los cuales se recuerda el nombre de cada una de                           las personas que murieron aquel día. El tercer elemento verti-
                         cal lo conforman los troncos y copas de los árboles. Los mis-
                         mos cruzan las dos placas sin distinción. Ellos simbolizan el
                         carácter trascendental de la inmortalidad a la que accedieron                             las víctimas del brutal atentado. Hay un último elemento de                               composición que es de vital importancia en toda la propuesta:                           la luz. Ella une y baña el pasado de los muros, el presente del                           agua y el futuro de los árboles. La luz diurna dibuja con sus
                         sombras las superficies austeras de esta plaza. De noche, la 
                         iluminación artificial busca realzar cada uno de estos aspectos
                         de manera particular. Ella simboliza los resultados del intelecto
                         del hombre para poner una luz brillante en los momentos de
                         tinieblas. Creemos que los hombres son, en definitiva, sólo                               huéspedes en la tierra y su vida, un viaje jalonado por las tor-
                         mentas.
                         Gonzalo Hernán Navarro - Patricio Martín Navarro
                         Hugo Alfredo Gutiérrez - Héctor Ramón Fariña Rice

Ψαλμός:85;12  Ἀπό τήν γῆ ἀναβλύζει η ἀλήθεια καί ή δικαιοσύνη ἀπό τόν                           οὐρανό.
                         Η ἐπίθεσις έναντίον τῆς πρεσβείας τοῦ Ἰσραήλ καί τοῦ ἰουδαϊκοῦ
                        λαοῦ, ἀπετέλεσε μίαν ἐπίθεσιν ἐναντίον όλων τῶν τιμίων
                        γενικά ἀνθρώπων. Χωρίς διάκρισι φυλῶν, θρησκειῶν, όλοι ἐπέ-
                        θαναν ἐξίσου. Εἰς αύτήν τήν έπίθεσιν ἔχασαν τήν ζωἠν τους 29                            ἄτομα, όμως τἠν υπέφεραν εκατομμύρια. Η Πλατεῖα Πρεσβεία 
                        τοῦ Ἰσραήλ, προσπαθεῖ νά θυμήση τήν όδύνη πού ένοιώσαμε  
                        όλοι καί νά ἐπιβεβαιώσει τήν υπόσχεσι ότι, ποτέ δέν θά παραιτη-
                        θεῖ ἀπό τήν ἐλπίδα τῆς Εἰρήνης. Ξεκινᾶμε μέ απλές μορφές,όμως                          μέ ένα βαθύ σημασιολογικό περιεχόμενο. Δύο μεγάλες πλάκες                            περιβάλλουν καί διαμορφώνουν μαζί όλη τήν Πλατεῖα. Ἀμφότε-
                        ρες συμβολίζουν τήν ἀλληλεγγύη μεταξύ εβραίων καί μή εβραί-
                        ων ἀπέναντι εἰς τήν ἀδιαλλαξία καί τήν ἔλλειψιν κατανοήσεως.                            Σέ ἀμφότερες τίς πλάκες 22 φλαμουριές (τιλιές) συμβολίζουν τά
                        ἄτομα πού ἔχουν πεθάνει εἰς αὐτόν τόν χῶρο. Τά δένδρα εἶναι 
                        συνώνυμο τῆς ζωῆς, διατάσσονται κατά έναν τρόπο πού ἔχει τήν
                        ἰδιαιτερότητα τῆς ἰσότητος σέ όλα τά συστατικά στοιχεῖα. Είς τό 
                        ἀφηρημένο στοιχεῖο δέν υπάρχει ιεραρχία: εἴμαστε όλοι ἴδιοι
                        ἐμπρὀς εἰς τόν θάνατο. Υπάρχουν τρία βασικά στοιχεῖα πού 
                        ἔχουν έναν μικρότερο καί πιό ἄμεσο βαθμό ἀφαιρέσεως.  Τό πιό 
                        ἐξέχον ἀπό αὐτά εἶναι ή διατήρησις τοῦ μεσαίου τείχους, εἰς τήν                          κατάστασιν είς τήν οποίαν ἔμεινε τό κτίριο μετά ἀπό τήν ἔκρηξιν
                        Θέλουμε νά θυμίζουμε ἀκόμη καί εἰς τὀν πιό ἀδαή ἐπισκέπτη
                        ότι, εἰς αὐτόν τόν χῶρο υπῆρξε ένα κτίριο καί γιά έναν φοβερό 
                        λόγο δέν υπάρχει πιά. Τό δεύτερο βασικό στοιχεῖο τό συνιστοῦν                          τά τείχη ἀπό μπετόν ἀρμέ, προσαρτημένα είς τόν τοῖχο, όπου 
                        ἀναφέρονται τά ὀνόματα τῶν ἀτόμων πού ἐπέθαναν ἐκείνη τήν                            ημέρα. Τό τρίτο βασικό στοιχεῖο τό συνιστοῦν οί κορμοί καί τό 
                        φύλλωμα τῶν δένδρων.  Τά ἴδια δένδρα διασχίζουν τίς δύο                                πλάκες χωρίς  διάκρισι. Αὐτά συμβολίζουν τόν υπερβατικό χαρα-
                        κτῆρα τῆς ἀθανασίας εἰς τήν οποίαν ἐπέρασαν τά θύματα τῆς 
                        βάρβαρης ἐπιθέσεως. Υπάρχει ένα τελευταῖο συνθετικό στοιχεῖο
                        ζωτικῆς σημασίας σέ όλη τήν πρότασι: τό φῶς. Ἐκεῖνο, ενώνει 
                        καί λούζει τό παρελθόν τῶν τειχῶν, τό παρόν τοῦ νεροῦ καί τό 
                        μέλλον τῶν δένδρων. Τό φῶς τῆς ημέρας σχεδιάζει μέ τίς σκιές 
                        του τίς λιτές ἐπιφάνειες αὐτῆς τῆς πλατεῖας. Τό βράδυ ο τεχνητός
                        φωτισμός μεγενθύνει κάθε μία ἀπό αὐτές τίς πλευρές μέ έναν
                        ἰδιαίτερο τρόπο. Αὐτό συμβολίζει τά ἀποτελέσματα τῆς 
                        ἀνθρώπινης διάνοιας νά χρησιμοποιήση ένα ἔντονο φῶς γιά τίς 
                        στιγμές τῆς ομίχλης. Πιστεύουμε ότι οί ἄνθρωποι, ἐν κατακλεῖδι,
                        εἴμαστε μόνο φιλοξενούμενοι εἰς τήν γῆ καί ή ζωή μας, ένα 
                        ταξεῖδι μαρκαρισμένο ἀπό καταιγῖδες.....
                        Gonzalo Hernán Navarro - Patricio Martín Navarro
                        Hugo Alfredo Gutiérrez - Héctor Ramón Fariña Rice