2375 LA LEYENDA DE LA GARZA BRUJA

               
Garza: una vieja leyenda chilota cuenta que los hechiceros de la isla Chiloé
           son exclusivamente hombres. Ellos transmiten a sus aprendices mu-
           jeres, sólo algunos de sus conocimientos, pero no todos sus secretos.
           Las <voladoras>, como llaman a estas discípulas, han conseguido cul-
           tivar un poder muy especial, pues tienen la capacidad de transformarse
           en ave, la garza bruja. Cuentan que para poder transmutarse, la mujer
           debe beber un brebaje preparado por el mismo brujo, que es tan amar-
           go que hace que ella vomite sus vísceras, que el hechicero las guardará
           en una vasija de madera, mientras al son de sus versos, la mujer empie-
           za a abandonar su aspecto humano y su piel se cubre de plumaje. Una
           vez finalizada la metamorfosis, ella vuela emitiendo alaridos estridentes
           a través de los cuales entrega los mensajes cifrados de su maestro de 
           los que es portadora. Ésto sucede, inevitablemente, en la oscuridad de la
           noche, pues la voladora sabe que, antes del amanecer ha de volver a la
           guarida del brujo, para tragar sus intestinos. Por el contrario, estará 
           condenada a permanecer como ave, hasta el fin de su vida, que ocurrirá 
           exactamente un año después de su transformación. Dicen que ésa es
           la razón por la que se las escucha siempre después del anochecer. Pues
           durante el día, sólo quedan las aprendices que han quedado atadas a la
           forma de garza, calladas después de su fracaso.

Garza: la garza bruja es un ave zancuda de tamaño medio, se la identifica por
           un sonido que emite, similar a un ladrido de perro. También la llaman:
           hocó, pájaro bobo, guaco, huaco, huairavao, bauda, zorro de agua o
           martinete, gauda.

 Chiloé: isla que está en el océano pacífico frente a Chile.

Ἐρωδιός: ένας παλαιός μῦθος τσιλότα λέει ότι, οί μάγοι τῆς νήσου Τσιλοέ, εἶναι                   ἀποκλειστικά ἄνδρες. Ἐκείνοι μεταδίδουν εἰς τίς μαθήτριές τους, μόνο 
               κάποιες ἀπό τίς γνώσεις τους, ὄχι όμως τά μυστικά τους. Οί <ιπτάμε-
               νες>, όπως ὀνομάζουν αὐτές τίς μαθήτριες, ἔχουν ἐπιτύχει νά ἀναπτύ-
               ξουν μία ἰδιαίτερη δύναμι, ἔχουν τήν ικανότητα νά μεταμορφώνονται
               σέ πτηνό, τόν νυκτοκόρακα. Διηγοῦνται ότι, γιά νά μπορέση η γυναίκα
               νά μεταμορφωθή, πρέπει νά πιῆ ένα δυσάρεστο σέ γεῦσι, ποτό πού τό 
               ἔχει παρασκευάσει ό ἴδιος ό μάγος. Εἶναι δέ, τόσο πικρό πού τῆς προ-
               καλεῖ ἐμετό καί βγάζει τά ἐντόσθια της, πού ό μάγος θά τά φυλάξει
               σέ ένα ξύλινο σκεῦος. Ἐν τῶ μεταξύ, εἰς τόν ρυθμό τῶν στίχων του, ή
               γυναίκα ἀρχίζει νά ἐγκαταλείπει τήν ἀνθρώπινη μορφή της καί τό δέρ-
               μα της καλύπτεται ἀπό πτερά.  Όταν ολοκληρωθεί ή μεταμόρφωσις,                   ἐκείνη ἀρχἰζει νά πετᾶ ἐκπέμποντας στριγγές κραυγές μέσω τῶν 
               οποίων παραδίδει τά κρυπτογραφημένα μηνύματα τοῦ δασκάλου της,
               τοῦ οποίου εἶναι ἀγγελιαφόρος. Αὐτό συμβαίνει, ἀναπόφευκτα,  στό 
               σκοτάδι τῆς νύκτας, διότι γνωρίζει ότι πρίν ἀπό τό ξημέρωμα πρέπει
               νά ἐπιστρέψη εἰς τήν σπηλιά τοῦ μάγου γιά νά καταπιῆ τά ἐντόσθιά                     της. Ἀντίθετα, θά καταδικασθεῖ νά παραμείνη πτηνό μέχρι τό τέλος τῆ
               ζωής της, πού θά συμβεί ἀκριβώς έναν χρόνο μετά τήν μεταμόρφωσίν                 της. Διηγοῦνται ότι, αὐτή εἶναι ή αἰτία πού τίς ἀκοῦμε μετά τό δειλινό. 
               Κατά τήν διάρκεια τής ημέρας μένουν μόνο οί μαθήτριες πού ἔχουν
               παραμείνει εἰς τήν μορφή τοῦ νυκτοκόρακα, σιωπηλές μετά τήν ἀπο-
               τυχία τους.

Ἐρωδιός: ό νυκτοκόρακας εἶναι ένα πελαργόμορφο πτηνό μεσαίου μεγέθους,
               χαρακτηρίζεται ἀπό τήν κραυγή του πού μοιάζει μέ γαύγισμα σκύλλου.
               Ἐπίσης τόν ὀνομάζουν: ὀκό, χαζοπούλι, γουάκο, ουάκο, ἀλεποῦ τοῦ
               νεροῦ, ἐρωδιό, γκάουδα, μπάουδα, οὐαϊραβάο.

Τσιλοέ:    νῆσος πού ευρίσκεται εἰς τόν εἰρηνικό ωκεανό ἀπέναντι ἀπό τήν Χιλή.