2346 - 2347 LA OFRENDA

La ofrenda:  mirador de Los Cuchumatanes. La sierra de los Cuchumatanes es                      una prominente cordillera no volcánica de mayor elevación en to-
                    da Centroamérica. Está ubicada al oeste de Guatemala.El nombre
                    Cuchumatán es derivado de las palabras en idioma Mam. Cuchún:
                    unir y  matán= con gran fuerza y quiere decir, lo que fue unido                          con gran fuerza.
                    La ruta serpenteaba hasta el horizonte y parecía haber fisurado
                    las montañas. Pasé horas así, midiendo el deseo del encuentro                          que se iba a producir, más allá de los valles atravesados y los                            flancos abruptos cubiertos de campos de café que parecían inac-
                    cesibles. Era un momento para el vagabundeo del espíritu. Yo
                    iba hacia la exigente cultura del café, iba sobre todo, hacia esos                        trabajadores del café, eslabones de una cadena humana de esta                        bebida universal, que vela a lo lejos buscando con la mano la per-
                    la roja, la cereza. Estábamos cerca del objetivo, no lejos del                              mirador que permite ver el volcán más alto de Guatemala. La 
                    bruma había invadido el pasaje que yo querría fotografiar. De pro-
                    nto, surgió la paseante, luminosa, descendiente de los mayas y
                    sin una palabra me ofreció su sonrisa confiada y sus flores.                                         

Τό δώρο:      μπαλκόνι τών Κουτσουματάνες. Η οροσειρά τών Κουτσουματάνες
                     είναι μία μή ηφαιστειακή οροσειρά μέ πολλές κορυφές καί ή                              υψηλώτερη τής Κεντρικής Αμερικής. Ευρίσκεται είς τά δυτικά τής                        Γουατεμάλας. Τό όνομα Κουτσουματάν είς τήν γλώσσα τών Μαμ,  
                     προέρχεται από τίς λέξεις, Κουτσούν=ενώνω καί ματάν=μέ μεγά-
                    λη δύναμι, δηλαδή, αυτό πού ενώθηκε μέ μεγάλη δύναμι.
                    Ο οφιοειδής δρόμος έφθανε μέχρι τόν ορίζοντα καί εμοίαζε σάν νά                      είχε σχίσει τά βουνά. Επέρασα ώρες έτσι, μετρώντας τήν επιθυμία
                    τής επικείμενης συναντήσεως, πιό πέρα από τίς διασταυρούμενες
                    κοιλάδες καί τίς απότομες πλευρές καλυμμένες μέ κάμπους από                          καφέ πού εμοίαζαν δύσβατοι. Ήτο ή στιγμή γιά τήν περιπλάνησιν                        τού πνεύματος. Εγώ επήγαινα πρός τήν απαιτητική καλλιέργεια                          τού καφέ, κατευθυνόμουν πάνω από όλα, πρός εκείνους τούς                            εργάτες τού καφέ, ασπίδες μίας ανθρώπινης αλυσίδας αυτού τού                        παγκόσμιου ποτού, πού εποπτεύει από μακριά ψάχνοντας μέ τό                          χέρι τό κόκκινο μαργαριτάρι, τό κεράσι.Ήμασταν κοντά είς τό                            αντικείμενο, όχι μακριά από τό μπαλκόνι πού επιτρέπει νά φαίνεται                      τό υψηλώτερο ηφαίστειο τής Γουατεμάλας. Ή ομίχλη είχε αρχίσει                        νά καλύπτει τό τοπίο πού ήθελα νά εφωτογράφιζα. Ξαφνικά, ενε-
                    φανίσθη η περαστική, φωτεινή, απόγονος τών Μάγιας καί χωρίς                          λέξι μού προσέφερε τό καλωσυνάτο χαμόγελό της καί  τά λουλού-
                    δια της.