LA HISTORIA DE MEL ECOCENTRO
MEL: a principios de la década de los setenta fueron descubiertas las incursiones de una población de orcas en las aguas de Punta Norte. Los guardafaunas las observaban varase a sí mismas para capturar sobre la costa crías de lobos y elefantes marinos y, poco a poco empezaron a reconocer, por la forma de sus aletas dorsales y el diseño de sus monturas, a algunas de ellas que volvían a la zona cada año. Entre ellas destacaban dos. Bernardo y Melanie que comenzaron a formar parte de la pequeña población permanente de la Península Valdés y, todos creían que se trataba de un macho y una hembra. Siempre estaban juntos. Mientras Bernardo permanecía relativamente lejos de la costa, Melanie atacaban a las crías de los lobos marinos que cruzaban el canal. En 1976 la aleta dorsal de Melanie empezó a crecer más de lo normal para una hembra de la especie. Para sorpresa de muchos comenzó a evidenciar su madurez sexual. Melanie era un macho joven que mantenía un vínculo estrecho con Bernardo quien, como se comprobara más tarde por un análisis de ADN era su hermano mayor. Unidos por tal lazo familiar, Bernardo y Mel fueron inseparables compañeros de cacerías y aventuras. Una tarde de abril de 1977 en Río Negro, unos disparos de armas de fuego le hirieron a Mel la aleta dorsal. Pero Mel y Bernardo siguieron siendo los protagonistas involuntarios de numerosos documentales del comportamiento animal. En otoño de 1993 Bernardo desapareció. A lo mejor lo mató un cazador de orcas. Desde entonces, cada año, Mel regresaba a la Península y, vagaba solito y triste buscando su hermanito. Con la aleta rota y doliente no podía cazar como antes y, por eso lo ayudaban sus compañeros ocasionales. A pesar de eso parece que un diente roto le provocó una infección. Una llaga roja estaba ganando espacio en el cuero blanco inmaculado de su maxilar inferior y, un pequeño tumor crecía lentamente sobre su ojo derecho. Igual no le quedaba mucha vida. Mel fue avistado por última vez en diciembre de 1999 en la Península Valdés. En la temporada de orcas del 2000 todavía no se había visto y todos lo estaban esperando ansiosamente, porque Mel no era sólo una orca. Es el símbolo de las orcas libres por excelencia.
ΜΕΛ: εἰς τίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ἑβδομήντα ἀνεκαλύφθησαν οἱ εἰσβολές μίας ὁμάδας ἀπό ὅρκες (εἶδος δελφινιοῦ) εἰς τά νερά τῆς Βόρειας Ἄκρης. Οἱ φύλακες τίς παρατηρούσαν πού ἔβγαιναν εἰς τήν ἀκτή γιά νά ἁρπάξουν κάποια νεογέννητη φώκια ἤ θαλάσσιο ἐλέφαντα καί σιγά σιγά ἤρχισαν καἰ ἀνεγνώριζαν, ἀπό το σχῆμα τῶν ραχιαίων πτερυγίων τους καί τό σχῆμα τῆς πλάτης, κάποιες ἀπό ἐκεῖνες πού κάθε χρόνο ἐπέστρεφαν εἰς τήν περιοχή. Μεταξύ ἐκείνων ἐξεχώριζαν δύο: ὁ Μπερνάρδο καί ἡ Μέλανι πού ἀποτελούσαν πλέον μέρος τοῦ μονίμου πληθυσμοῦ τῆς Χερσονήσου Βαλντές καί ὅλοι ἐπίστευαν ὅτι, ἐπρόκειτο γιά ἕνα ἀρσενικό καί ἕνα θηλυκό. Ἧσαν πάντα μαζί. Ἐνῶ ὁ Μπερνάρδο παρέμενε σχετικά μακριά ἀπό τήν ἀκτή, ἡ Μέλανι ἐπετίθετο εἰς τίς μικρές φώκιες πού διέσχιζαν τό κανάλι. Τό1976 τό ραχιαῖο πτερύγιο τῆς Μέλανι ἀνεπτύσσετο περισσότερο ἀπό το σύνηθες γιά ἕνα θηλυκό τοῦ εἴδους. Πρός ἔκπληξιν πολλών ἤρχισε καί διεφαίνετο ὡ σεξουαλική της ὡριμότητα πού δέν εἶχε καμμία σχέσι μέ τό ὄνομα πού τῆς εἶχαν δώσει. Ἡ Μέλανι ἧτο ἕνα νεαρό ἀρσενικό πού διετηροῦσε στενό δεσμό μέ τόν Μπερνάρδο, ὁ ὁποῖος ὅπως ἀπεδείχθη ἀργότερα μετά ἀπό ἀνάλυσι τοῦ DNA, ἧτο ὁ μεγαλύτερός του ἀδελφός. Ἑνωμένοι μέ τέτοιο οἰκογενειακό δεσμό ὁ Μπερνάρδο καί ὁ Μελ ἦσαν ἀχώριστοι σύντροφοι εἰς τά κυνήγια καί τίς περιπέτειες. Ἕνα ἀπόγευμα τοῦ Ἀπρίλη τοῦ 1977 εἰς τόν Ρίο Νέγρο (Μαῦρος Ποταμός, ἐπαρχία τῆς Ἀργεντινῆς) κάποιοι πυροβολισμοί ἀπό πυροβόλο ὅπλο ἐπλήγωσαν τό ραχιαῖο πτερύγιο τοῦ Μελ. Ὅμως ὁ Μπερνάρδο καί ὁ Μελ ἐσυνέχισαν νά εἶναι οἱ ἀκούσιοι πρωταγωνιστές πολλών ντοκυμανταίρ σχετικά μέ τήν συμπεριφορά τῶν ζώων. Τό φθινόπωρο τοῦ 1993 ο Μπερνάρδο ἐξηφανίσθη. Ἵσως τόν ἐσκότωσε κάποιος κυνηγός δελφινιῶν. Ἀπό τότε, κάθε χρόνο ὁ Μελ ἐπέστρεφε εἰς τήν Χερσόνησο μοναχούλης καί θλιμμένος ψάχνοντας τόν ἀδελφούλη του. Μέ τό ραχιαῖο πτερύγιο σπασμένο καί πονεμένο δέν μποροῦσε νά κυνηγούσε ὅπως πρίν καί γι' αὐτό τόν ἐβοηθοῦσαν οἱ περιστασιακοί του σύντροφοι. Φαίνεται ὅμως ὅτι, ἕνα σπασμένο δόντι τοῦ ἐπροκάλεσε μία μόλυνσι. Μία κόκκινη πληγή ἐμεγάλωνε εἰς τό κατάλευκο δέρμα της κάτω σιαγόνας καί ἕνας μικρός ὅγκος ἐμεγάλωνε ἀργά ἐπάνω εἰς τό δεξί του μάτι. Τόν Μελ τόν εἶδαν γιά τελευταία φορά τόν Δεκέμβριο τοῦ 1999 εἰς τήν Χερσόνησο Βαλντές. Τήν ἐποχή τῶν δελφινιῶν τοῦ 2000 δέν εἶχε ἐμφανιστεί καί ὅλοι τόν ἐπερίμεναν ἐναγωνίως, διότι ὁ Μελ δέν ἧτο μόνο ἕνα δελφίνι. Εἶναι τό σύμβολο τῶν κατ΄ἐξοχήν ἐλεύθερων δελφινιῶν.
ΜΕΛ: εἰς τίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ἑβδομήντα ἀνεκαλύφθησαν οἱ εἰσβολές μίας ὁμάδας ἀπό ὅρκες (εἶδος δελφινιοῦ) εἰς τά νερά τῆς Βόρειας Ἄκρης. Οἱ φύλακες τίς παρατηρούσαν πού ἔβγαιναν εἰς τήν ἀκτή γιά νά ἁρπάξουν κάποια νεογέννητη φώκια ἤ θαλάσσιο ἐλέφαντα καί σιγά σιγά ἤρχισαν καἰ ἀνεγνώριζαν, ἀπό το σχῆμα τῶν ραχιαίων πτερυγίων τους καί τό σχῆμα τῆς πλάτης, κάποιες ἀπό ἐκεῖνες πού κάθε χρόνο ἐπέστρεφαν εἰς τήν περιοχή. Μεταξύ ἐκείνων ἐξεχώριζαν δύο: ὁ Μπερνάρδο καί ἡ Μέλανι πού ἀποτελούσαν πλέον μέρος τοῦ μονίμου πληθυσμοῦ τῆς Χερσονήσου Βαλντές καί ὅλοι ἐπίστευαν ὅτι, ἐπρόκειτο γιά ἕνα ἀρσενικό καί ἕνα θηλυκό. Ἧσαν πάντα μαζί. Ἐνῶ ὁ Μπερνάρδο παρέμενε σχετικά μακριά ἀπό τήν ἀκτή, ἡ Μέλανι ἐπετίθετο εἰς τίς μικρές φώκιες πού διέσχιζαν τό κανάλι. Τό1976 τό ραχιαῖο πτερύγιο τῆς Μέλανι ἀνεπτύσσετο περισσότερο ἀπό το σύνηθες γιά ἕνα θηλυκό τοῦ εἴδους. Πρός ἔκπληξιν πολλών ἤρχισε καί διεφαίνετο ὡ σεξουαλική της ὡριμότητα πού δέν εἶχε καμμία σχέσι μέ τό ὄνομα πού τῆς εἶχαν δώσει. Ἡ Μέλανι ἧτο ἕνα νεαρό ἀρσενικό πού διετηροῦσε στενό δεσμό μέ τόν Μπερνάρδο, ὁ ὁποῖος ὅπως ἀπεδείχθη ἀργότερα μετά ἀπό ἀνάλυσι τοῦ DNA, ἧτο ὁ μεγαλύτερός του ἀδελφός. Ἑνωμένοι μέ τέτοιο οἰκογενειακό δεσμό ὁ Μπερνάρδο καί ὁ Μελ ἦσαν ἀχώριστοι σύντροφοι εἰς τά κυνήγια καί τίς περιπέτειες. Ἕνα ἀπόγευμα τοῦ Ἀπρίλη τοῦ 1977 εἰς τόν Ρίο Νέγρο (Μαῦρος Ποταμός, ἐπαρχία τῆς Ἀργεντινῆς) κάποιοι πυροβολισμοί ἀπό πυροβόλο ὅπλο ἐπλήγωσαν τό ραχιαῖο πτερύγιο τοῦ Μελ. Ὅμως ὁ Μπερνάρδο καί ὁ Μελ ἐσυνέχισαν νά εἶναι οἱ ἀκούσιοι πρωταγωνιστές πολλών ντοκυμανταίρ σχετικά μέ τήν συμπεριφορά τῶν ζώων. Τό φθινόπωρο τοῦ 1993 ο Μπερνάρδο ἐξηφανίσθη. Ἵσως τόν ἐσκότωσε κάποιος κυνηγός δελφινιῶν. Ἀπό τότε, κάθε χρόνο ὁ Μελ ἐπέστρεφε εἰς τήν Χερσόνησο μοναχούλης καί θλιμμένος ψάχνοντας τόν ἀδελφούλη του. Μέ τό ραχιαῖο πτερύγιο σπασμένο καί πονεμένο δέν μποροῦσε νά κυνηγούσε ὅπως πρίν καί γι' αὐτό τόν ἐβοηθοῦσαν οἱ περιστασιακοί του σύντροφοι. Φαίνεται ὅμως ὅτι, ἕνα σπασμένο δόντι τοῦ ἐπροκάλεσε μία μόλυνσι. Μία κόκκινη πληγή ἐμεγάλωνε εἰς τό κατάλευκο δέρμα της κάτω σιαγόνας καί ἕνας μικρός ὅγκος ἐμεγάλωνε ἀργά ἐπάνω εἰς τό δεξί του μάτι. Τόν Μελ τόν εἶδαν γιά τελευταία φορά τόν Δεκέμβριο τοῦ 1999 εἰς τήν Χερσόνησο Βαλντές. Τήν ἐποχή τῶν δελφινιῶν τοῦ 2000 δέν εἶχε ἐμφανιστεί καί ὅλοι τόν ἐπερίμεναν ἐναγωνίως, διότι ὁ Μελ δέν ἧτο μόνο ἕνα δελφίνι. Εἶναι τό σύμβολο τῶν κατ΄ἐξοχήν ἐλεύθερων δελφινιῶν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου